Ik betreed steeds meer de openbaarheid. Ik vertel steeds meer mensen wat ik van plan ben (alleen weet ik het zelf nog niet eens helemaal goed, haha) en ik vind het tegelijkertijd doodeng en voedend. Toen ik na een week worstelen vanmorgen eindelijk mijn moed bij elkaar had geraapt om in ieder geval 1 dame te vragen of ik haar mocht interviewen, kreeg ik de geest en reed ik gelijk door naar de volgende potentiële kandidaat. Wat een hoop energie wordt er gegenereerd, heerlijk! Ik was er zo vol van dat ik direct onderweg naar huis in de auto besloot om het vast te leggen in een vlogje.
Bijna alle wegen die ik kende naar huis waren afgesloten vanwege werkzaamheden dus ik moest toch kilometers om rijden: tijd zat. (Ik reed natuurlijk niet op een drukke weg maar op allerlei kleine binnenweggetjes, dan mag dat! Dacht ik toch?
